Fehmi Koru*
Gözüm akşam saatlerinde muhalif bir TV kanalının habercisine takıldı. Kabine toplantısı birkaç saattir devam ediyormuş, biraz sonra Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın açıklama yapması bekleniyormuş. “Bir bakmışsınız” dedi haberi sunan, “Emeklilerin maaşlarına memurlara ödenmeye başlayan minimum maaştan daha fazla bir ek verileceği muştusu alınır.”
Bir emekli olarak heyecanlanmayıp da ne yapayım?
Aslında heyecanlanmanın yersiz olduğunu biliyorum. Türkiye’de Mehmet Şimşek’in Hazine ve Maliye bakanlığına getirilmesiyle birlikte ismi konulmamış bir IMF programı uygulanıyor… O programın birinci hususu ise, devletin kemerleri sıkmasına dairdir.
Devlet israftan vazgeçmek zorunda.
Yönetenler her periyotta devletin israftan vazgeçmesini, maaşlıların fedakarlık yapması olarak anlarlar ve programı o denli uygularlar.
Bizde devleti yönetenler geçmişte daima söylediğim üzere davrandılar, şimdikiler onlardan farklı mı davranacaklar?
Sanmıyorum.
Peki ya taban fiyata getirilen artışa, emekli maaşlarının asgarisinin Cumhurbaşkanı tarafından eklenen seyyanen bir sayı ile aniden üstlere çıkarılmasına ne diyeceğim?
Diyeceğim şu: Taban fiyatı beklenenin ötesine taşıma Mehmet Şimşek’ten öncesine aitti; minimum memur maaşını hoplatma onun koltuğunu ısıtma temrinleri yaptığı günlere rast geldi ve müdahale edemedi. Şimşek emeklilere de misal bir davranışı son anda engelledi.
Şimdilerde “Mehmet Şimşek istifa eder üzere oldu” diyenler var ya, sanıyorum, o olay emekli maaşları belirlenirken yaşandı.
Herhalde bu sabah gazeteleri okurken bir mevzu dikkatinize takılacaktır.
Cumhurbaşkanı Erdoğan Macaristan gezisinden dönerken konuştuğu uçağındaki gazetecilere emekli maaşlarının güzelleştirileceğini ‘müjde’ olarak bildirmiş… [Bu yazının girişindeki fotoğrafta gördükleriniz işte o gazeteciler..]
Tam dediği şu Cumhurbaşkanının: “Bakanlığımız çalışmalarını sürdürüyor; emeklileri şad edecek adımları atacağız.”
Uçakta söylenenler Türkiye’ye ulaşınca, haber merkezleri, benim gözüme takılan habercide olduğu üzere, “Bu kere artırım olacak galiba” havasına girmişlerdir.
Oysa Cumhurbaşkanı Erdoğan, uzun süren ve neredeyse tek konusu ‘ekonomi’ olarak belirlenmiş kabine toplantısı sonunda yaptığı açıklamada tıpkı mevzuda şunu söyledi: “Vatandaştan biraz sabır bekliyoruz.”
O bu kelamları sarf ederken karşısında oturan bakanlar ortasında gözlerim Mehmet Şimşek’i aradı, orada mı diye… Oradaydı ve kendinden şad görünüyordu. Herhalde yüzüne vuran, emeklileri şad etme niyetini erteletebilmiş olmanın memnuniyetiydi.
İMF programı deyip geçmeyin; kemer sıkma önemli bir iştir.
Programı yazan İMF olsa bile, programın uygulanması için İMF’den müsaade almak gerekmiyor.
Zaten temel asılları Türkiye dahil onlarca ülkede yıllarca uygulandığından biliniyor o programın; iktisadı bozulduğu için kâfi yabancı para teşebbüsünden yoksun kalan ülkelere, programını harfiyen uyguladıkları takdirde, İMF, kredi açıyor…
Başka yerden gelmeyen yabancı para kredi olarak İMF’den geliyor.
İMF yok bizde uygulanan İMF programının ardında, o yüzden de programı uygulandığı halde oradan dolar gelmiyor.
Dolar bize Körfez’den gelecek…
Özellikle de Birleşik Arap Emirlikleri’nden (BAE)…
Mehmet Şimşek’in kendisi daha geçen gün bunu söyledi.
Bildiğim, BAE vaat ettiği parayı göndermeden evvel, para göndereceği ülkeden İMF programının benzerini uygulamaya koymasını istiyor.
“İstiyor” diyorum, fakat herhalde diplomatik rica ettiğini varsayabiliriz.
Mısır’la tam da bu türlü bir ekonomik katkı yakınlaşması yaşandığı ve BAE’nin orada İMF programını uygulama koşulu yerine getirildiği için isyan havası veren önemli rahatsızlıklara yol açıldığı biliniyor.
Öyle ya da bu türlü, iktisadı düzgün olmayan, halkları hayat pahalılığına bağlı nefes darlığı çeken ülkeler, hiç değilse biraz olsun günü kurtaracak imaj karşılığı, bu çeşit diplomatik ricaları yerine getiriyorlar.
Emekliler olarak biz treni son anda kaçırdık. Mehmet Şimşek bakan olmaya direncini bir hafta daha sürdürseydi, büyük ihtimalle, emekliler de minimum fiyatlı çalışanlar ile minimum maaş alan memurlar üzere sevindirileceklerdi.
Tren son dakika biz peronda beklerken kalkıp gitti.
Bize düşenin ne olduğunu en yetkili ağız açıkladı işte: Sabır…
Toplam sayısı 16 milyon civarında olan emeklilerden maaşı sadece 7 bin 500 TL olanların sayısı 9 milyon… Bugünün hayat pahalılığında 7 bin 500 ile nasıl geçinilecek?
Ekonomistler, “Bu daha bir şey değil, gelecek daha da karanlık” tipi cümleler kuruyorlar ki, onların bu karamsarlığı beni çok rahatsız ediyor.
Onlardan da -yani ekonomistlerden de- vatandaşa dönüp “Sabredin” demeleri bekleniyor…
Eskiler, “Sabrın sonu selamettir” derlerdi.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Bir önceki yazımız olan Ertuğrul Özkök: Sevgili Teoman o "Parya" şiirini bir de konserleri yasaklananlara okusan başlıklı makalemizde Parya, Şarkı ve Sen hakkında bilgiler verilmektedir.
